காணமற்போன சத்யா


பெருத்த மரத்திற்க்கடியில்தான்
சத்யா காணாமல் போயிருந்தாள்
என்விரல் பற்றிதான்
அமர்ந்திருந்தாள்
எதிரே சிறிய நீரோடையும் இருந்தது
சிறிய பாம்பொன்றையும்

காண்பித்தவளும் அவள்தான்
இதழ் உதிர்ந்த மலரை நீட்டியதும்
கடவுளை அருகழைத்து
முரட்டுக் காதலையும் தெரிவித்தாள்
தொலைந்த கணம்
அறியமுடியவில்லை
இதோ
மரத்தின் பின்னால்
முகம்காட்டி மறையும் ஒருத்தியை
சத்யாதான் என்று உறுதிபட
உணரமுடியாதெனினும்
ஊர்ந்தொடும் பாம்பின் சரசரப்பை உணரமுடிகிறது